Herinnert u zich nog de tijd dat universiteiten instellingen waren die ons leerden kritisch na te denken in plaats van ons te vertellen wat we moesten denken, en wanneer journalistenopleidingen ethiek en het belang van waarheidsvinding benadrukten? Als die tijd ooit heeft bestaan, lijkt die ver achter ons te liggen, vooral als het gaat om de berichtgeving over het Midden-Oosten.
Amnesty International wordt vaak aangezien voor een mensenrechtenorganisatie, maar is in werkelijkheid niets meer dan een mediaorgaan dat zich bezighoudt met sensatiezucht, vergelijkbaar met tabloids zoals de National Enquirer. De organisatie heeft de kunst van het genereren van krantenkoppen en het ophitsen van verontwaardiging door explosieve beschuldigingen tegen Israël onder de knie. Deze beschuldigingen gaan niet over de waarheid, maar over het verkrijgen van aandacht en het veiligstellen van donaties om het voortbestaan van de organisatie te rechtvaardigen. Amnesty kan rekenen op de media om onkritisch alles wat ze publiceert te herhalen, hoe ongegrond het ook is.
Het nieuwste voorbeeld van bedrog is de beschuldiging van genocide door Israël, die voorspelbaar een ondoordachte verontwaardiging opwekte bij studenten, faculteiten en journalisten. Het rapport herhaalt een absurde beschuldiging die al voor 7 oktober 2023 tegen Israël werd geuit, zonder enige bewijsvoering. “Genocide” verwijst naar de opzettelijke vernietiging van een nationale, etnische, raciale of religieuze groep. Als Israël zich zou bezighouden met genocide, zou er geen enkele “Palestijn” meer over zijn, maar we zien dat de “Palestijnse” bevolking in de loop der jaren aanzienlijk is gegroeid, en er is geen aanwijzing voor een systematische poging om hen uit te roeien.
Wat zijn de gegevens voor de betwiste gebieden?
Laten we eens naar de cijfers kijken. In 1949 was de Moslimbevolking, die vrijwel volledig uit “Palestijnen” bestond, ongeveer 112.000, wat minder dan 10% van de totale bevolking uitmaakte. Vandaag de dag is dat aantal gestegen tot 2,1 miljoen, of meer dan 21% van de bevolking. De nauwkeurigheid van de bevolkingsstatistieken wordt besproken, maar voor de discussie nemen we gegevens van de Verenigde Naties. Deze geven aan dat de “Palestijnse” bevolking is gegroeid van minder dan 1,2 miljoen in 1968 naar bijna 5,5 miljoen in 2024 – een stijging van bijna 400%. Hoe valt dit te rijmen met de beschuldiging van genocide?
Dit is dus de situatie vóór 7 oktober. Wat betreft de bewering van Amnesty dat Israël nu van plan is de “Palestijnse” bevolking te vernietigen, kunt u de retoriek in de 296 pagina’s van het rapport negeren en gewoon wat simpele wiskunde toepassen.
Net als de media, vertrouwt Amnesty International op de casusstatistieken die zijn gefabriceerd door het door Hamas geleide ministerie van Gezondheid. We weten met 100% zekerheid dat deze cijfers onjuist zijn, omdat ze geen onderscheid maken tussen burgers en terroristen. De organisatie gaf toe dat ze niet kon bepalen hoeveel slachtoffers “strijders” waren (volgens Amnesty kunnen mensen die Joden massaal vermoorden niet als terroristen worden aangeduid). Alle journalisten weten dit, en soms wordt opgemerkt dat de gegevens gebrekkig zijn, maar ze verzaken de plicht om verder te onderzoeken door simpelweg te zeggen dat de informatie niet geverifieerd is. Dit is een van de vele ethische tekortkomingen van de media, die volgens hun eigen normen de claims moeten verifiëren voordat ze als feiten worden gepresenteerd.
Toch, vreemd genoeg, demoniseren Amnesty International, de media en de Hamas-aanhangers op de universiteit de Israëlische Defensiemachten vanwege hun dodelijkheid, terwijl niemand erkent dat hun visie impliceert dat Israël tegelijkertijd het meest incompetente leger ter wereld moet hebben, aangezien het al meer dan een jaar vecht zonder een enkel gevechtspersoon te doden.
Als we de claim van Hamas voor waar aannemen, zoals Amnesty deed, dat 40.717 Palestijnen zijn gedood, kunnen we met eenvoudige wiskunde de conclusie van Amnesty weerleggen. Volgens de meeste bronnen is de bevolking van Gaza meer dan 2 miljoen. Dit betekent dat in hun vermeende genocidale woede over het zien van hun volk afgeslacht en ontvoerd, de IDF slechts 2% van de bevolking heeft gedood. Israël schat dat het ongeveer 18.000 “strijders” heeft gedood (een cijfer dat zelden wordt erkend in de Westerse media), wat betekent dat het aantal burgerdoden nog steeds tragisch is: 22.717. Maar 99% van de bevolking die geen terroristen is, leeft nog steeds. Bovendien is de verhouding tussen burgerdoden en strijders opmerkelijk laag in vergelijking met andere militaire conflicten, wat precies het tegenovergestelde is van hoe het conflict is gepresenteerd. Dat feit is nog opmerkelijker gezien het feit dat de oorlog wordt gevoerd in een dichtbevolkt stedelijk gebied waar Hamas burgers als menselijk schild gebruikt heeft.
Israël heeft niet alleen geen intentie getoond om alle “Palestijnen” te doden, maar heeft ook uitzonderlijke maatregelen genomen om hen te beschermen. Natuurlijk wordt Israël aangeklaagd, of het nu wel of niet waarschuwt. Volgens Amnesty en andere critici is het een misdaad voor Israël om burgers te vragen hun huizen te verlaten om zichzelf uit gevaar te houden. Als ze geen waarschuwingen geven, worden ze daarvoor veroordeeld, evenals voor de bijbehorende slachtoffers.
Evenzeer zonder precedent zijn de maatregelen die Israël heeft genomen om humanitaire hulp te bieden. Kritiseer het tempo en het proces als u wilt, maar noem een ander land dat zich bezighoudt met genocide dat voedsel, medicijnen en onderdak verstrekt aan de mensen die het van plan is uit te roeien.
Even hypocriet, zoals The Wall Street Journal opmerkte: “Geen van de groepen die ‘genocide’ roepen, roept Egypte op om vrouwen en kinderen naar veiligheid te laten ontsnappen door de grens met Gaza open te stellen. Uniek in dit conflict eisen ze dat burgers in de oorlogszone worden opgesloten. Ze doen dit omdat ze weten dat er geen Israëlische genocide is, maar slechts onbedoelde burgerlijke slachtoffers, die tegen Israël kunnen worden gebruikt.”
Om dit in perspectief te plaatsen, vergelijk de cijfers met echte genociden: Cambodja, waar 25% van de bevolking werd gedood; Armenië, waar meer dan de helft van de Armeense bevolking door de Turken werd afgeslacht; Rwanda, waar misschien wel 80% van de Tutsi’s werden vermoord; en door de nazi’s bezet Europa, waar twee derde van de Joodse bevolking werd uitgeroeid.
En het is niet alleen de pers die niet in staat is om gegevens te onderzoeken en simpele wiskunde toe te passen; ook studenten en faculteiten van onze meest prestigieuze universiteiten lijden aan een gebrek aan kritisch denkvermogen.
Mensen maken zich zorgen over hoe kunstmatige intelligentie ons in de toekomst in gevaar kan brengen, maar Amnesty International is een AI die een duidelijke en actuele bedreiging vormt voor de waarheid en intellectuele integriteit. Het is een kwaadaardige actor met een ideologisch agenda die vooroordelen in stand houdt door middel van het vervalsen van gegevens. Het wordt mogelijk gemaakt door een goedgelovige, vijandige pers en slecht geïnformeerde, leugenachtige faculteiten en studenten.
We moeten stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat de volgende generatie, opgeleid in universiteiten en journalistieke scholen, kritisch denkvermogen leert om het verschil tussen waarheid en leugen te kunnen onderscheiden, anders zullen ze ons op het verkeerde pad leiden.
[Bron: Israel Today]