Soms lijkt een oorlog ver weg, ver van je veilige, warme nest. Maar soms dringt de rauwe werkelijkheid hard door. In de afgelopen dagen zie je allerlei gezichten van vermoorde, ontvoerde, en soms onidentificeerbare ouderen, jongeren en baby’s voorbij komen.
Plotseling staat er echter een bekende tussen, iemand die je echt hebt ontmoet, hebt gesproken. Een vriendelijke man op een ambulancepost in Netivot, die vol passie vertelde over hun werk daar. We waren daar omdat Magen David Adom Nederland een ambulance had geschonken die officieel werd overhandigd. We waren toevallig in de buurt en zijn even langsgegaan. Aviya ontving ons en gaf ons een rondleiding door de post, inclusief de toiletten! Toen hij hoorde dat ik ook in de zorg werk, opende hij de kersverse ambulance nog voordat deze officieel werd overgedragen en moesten we erin plaatsnemen. Ik zou ook mee moeten als er een spoedrit zou zijn.
Na de plechtigheid, waar ook de ambassadeur van Nederland aanwezig was, zijn we verder gegaan met onze vakantie. Het verhaal is wel eens terloops verteld over deze ervaring en deze man. En dan… dan komt het bericht dat hij lafhartig in zijn huis is vermoord……. Dan breekt je hart en stromen de tranen. En je beseft dat dit de realiteit is voor alle Israëliërs, zowel binnen als buiten Israël.
Bid voor zijn gezin, zijn familie, zijn kibboets. Dat zijn herinnering (en dat is hij al voor mij) tot zegen mag zijn.
